Pinksterverspilling. De geest krijgen en er niks mee doen. Zo luidt een poster van Loesje. En zo is het. Want die Geest vuurt de mensen aan. Vanaf den beginne.

De leerlingen zitten bij elkaar op het joodse Pinksterfeest, het feest van de eerstelingen van de oogst, het eerste grote feest na Pasen. Ze zijn bij elkaar in Jeruzalem en zullen met elkaar gesproken hebben over Jezus. Het is het eerste feest zonder hem. Vierdagen zonder je geliefden, het zijn en blijven lastige momenten. Je bent vol gedachten aan degene die mist. Natuurlijk probeer je er met de anderen wat van te maken, haal je anekdotes op aan hem of haar en probeer je ondanks alles het toch goed te hebben met elkaar. Maar het gemis blijft. Zo moeten die leerlingen daar ook gezeten hebben. Vol van het gemis van Jezus. Maar ze zaten er ook met die vreemde belofte in hun achterhoofd die Jezus hun daarvoor tien dagen gaf: “Binnenkort worden jullie gedoopt met de
heilige Geest.”

Zo zitten die leerlingen daar dus en plotseling, misschien wel midden in een mooie anekdote over hun vriend, gebeurt er iets. Ze horen het geluid van een stevige windvlaag die het gehele huis vult. Ze zien een soort vlammen die zich als vuurtongen verspreiden en zich op ieder van hun neerzetten en door de geest vervuld spreken ze op luide toon in vreemde talen.

Wonderbaarlijk, te bizar voor woorden eigenlijk, en al helemaal niet voor tenstellen. Er gebeurt iets ongrijpbaar fascinerends. Niet exact te beschrijven. Wat in Handelingen staat, is enkel een poging van Lucas. Het gebeurt zo plotseling, de beloofde geestkracht neemt het initiatief, mensen kunnen dit niet regisseren, het overkomt hun. En de vraag daarbij is niet: geloof je het of niet, maar stap je erin of blijf je erbuiten? Laat je je meevoeren door wat de leerlingen overkomt, of blijf je liever afzijdig?

Pinksterverspilling. De geest krijgen en er niks mee doen. Als je aangeraakt wordt, als je voelt dat iets in dat verhaal van God met mensen, van het leven van Jezus, van zijn dood én opstanding, van de goddelijke kracht die uit het geloof spreekt je raakt, moet je in beweging komen en het verhaal doorvertellen. Ernaar leven en dát enthousiasme uitstralen naar anderen. De Heilige Geest raakt mensen aan, telkens weer, al duizenden jaren én nog steeds. Het verhaal wordt telkens weer doorverteld, er wordt uit gelezen, er
wordt van gezongen en gemusiceerd. Iedereen hoort het in zijn eigen taal, vanuit zijn eigen kerkelijke traditie en achtergrond, maar het is wél het verhaal over Gods grote daden. De Geest verbindt ons allen. En wij allen mogen dat verhaal doorvertellen, telkens weer!

      Wij gaan op weg de wereld rond
      Er is geen houden aan
      De woorden gaan van mond tot mond
      Voor ieder te verstaan. (Lied 683: 3)

De predikanten en kerkelijk werkers van Protestants Woerden:

Gerard Bijkerk                                Sarah Sendra
Martine van der Herberg              Jan Willem Stam
Yasmin Hsu                                    Ruben Smouter
Hester Radstake                            Bastiaan Visser
Gertjan Robbemond