Marleen is in Woerden en maakt kennis met de Lutherse Kerk. Deze kerk is al eeuwen oud en heeft een geheel eigen karakter. Iemand die daar alles van afweet, is Han Ruppert. Toch was er een periode dat hij nauwelijks bij de kerk betrokken was: in de tijd dat hij zijn zoon verloor. Maar door een onverwachte ontmoeting op de begraafplaats werden de banden met de kerk weer aangehaald. Hij ontmoette Agnes ten Hoeve. Zes jaar geleden overleed haar man. Sindsdien ervaart ze steun bij een paar vriendinnen uit de gemeente. Daarnaast heeft ze in tijden van corona een unieke manier gevonden om uiting te geven aan haar lutherse identiteit.

Muziek speelt een heel belangrijke rol in de Lutherse traditie. Het is zelfs zo belangrijk dat de kerkmusicus er op gelijke voet staat met de dominee. Jeroen de Haan is de cantor-organist van de Lutherse Kerk in Woerden. Marleen spreekt hem over zijn rol, waar hij met ziel en zaligheid invulling aan geeft. Het orgelspel van Jeroen wordt geregeld aangevuld met de zoetgevooisde tonen die Maria Knöps uit haar blokfluit weet te toveren. Na een moeilijke scheiding herontdekte ze de blokfluit én de Lutherse Kerk. De verbondenheid die ze in de gemeente vindt, wordt versterkt door samen muziek te maken. Maar ook door met elkaar te eten.

Marleen ontmoet oud-docent Cor Sneep. Als leider van de catechese probeert hij jongeren te begeleiden op de weg van het geloof. Maar niet door ze met de ware leer om de oren te slaan. Cor weet wat het is om te twijfelen. Door dat te accepteren schept hij ruimte voor zichzelf en anderen. Die ruimte heeft Paula van Cadsand in haar jeugd helaas niet ervaren. Ze groeide op een in een zeer conservatieve gemeente, waar ze zich bekneld voelde. Jaren later vond ze de weg naar de Lutherse Kerk. De herinnering aan de donkere periode in haar leven blijft ze met zich meedragen, maar daardoor ziet ze het licht nu des te helderder.